Starbucks

siedziała przy stoliku pod oknem czytając najnowsze elle i popijając wanilliowe latte.

a daniel wpadł tam bo był .. spragniony i głodny w jednym. to usiadł przy jakimś stoliku i zamówił cokolwiek_jadalnego. po chwili dostał już sok pomarańczowy i teraz go wolno sączył, przy okajzi rozglądajc się dookoła. pewnie jego wzrok spoczął właśnie na dziewczynie przy stoliku pod oknem. dlaczego akurat ona? nie wiem. ale tam patrzył.

pewnie chodzili razem do przedszkola na przedmiesciach londynu i to właśnie daniel był pierwszym facetem jakiego w życiu pocałowała anja, umoczyła usta w kawie rozglądając sie po pomieszczeniu i jej wzrok również zatrzymał sie na danielu, i właśnie powstał ten nie zręczny wzrok z tramwaju, ej, załozyła kosmyk włosów za ucho i wrócila do magazynu, znaczy do czytania.

Ehe. pewnie udawała, że czytała.! Pewnie dopiero po chwili ją poznał i zastanawiał się czy podejść. ale daniel na pozór jest odważny. wstał i powędrował wolno do stolika. - hej - powiedział niepewnie. bo co jeśli się myli? ale byłby przypał. wiec nie siadał narazie tylko stał ze szklanką w reku.

- czesc przystojniaku, - wymruczała podnosząc wzrok znad gazety, już chciała mu wypomniec szarpanie za blond warkocze i muchy w zupie ale zastanawiała sie czy to ten sam urwis który zaczępiał ją w przedszkolu, - siadaj, - wskazała krzesło naprzeciwko siebie, usmiechając sie lewo kącikowo.

Uśmiechnąl się, bo najwidoczniej ją poznał. a on ją bardzo lubił. a w przedszkolu to się ciągnieciem za warkoczyki pokazywało, że się kogoś lubi. wybacz mu to! Usiadł na wskazane krzesło. - nie wierzę, że Cię widzę. - nikt nie wiedział, ze to było daniela marzenie żeby spotkać anje. ale cii.

- daniel! - prawie krzyknęła, ej ale zaraz sie opanowała - nie lubie cie za to że wyrzuciłeś moje ulubione buciki za ogrodzenie przedszkolnego placu zabaw - zachichotała cicho, przyglądając mu sie uważnie.

Zaśmiał się tak cicho i lekko i spojrzał w swoją szklankę, a zaraz potem spowrotem na dziewczyne. - wybacz. to rzeczywiście było głupie. - on praktycznie tego nie pamietał. bo kiedy to było! ale skoro ona pamieta to pewnie musiało tak być. - co u Ciebie?

- wzięłam slub na maroku z irakijczykiem mam dwóch synów i córkę a co u ciebie? - spojrzała na niego próbując sie nie zaśmiac, załozyła kosmyk włosów za ucho dopijając resztkę kawy.

i daniel stracił nadzieje! i się już tak szeroko nie uśmiechał. - wyprowadziłem się od rodziców i od kilku dni mieszkam tutaj. - onw porównaniu do niej miał bardzo ubogie zycie, chociaz był baaaardzo bogaty. albo nie. juz nie był bardzo bogaty, bo się wyprowadził. xd ale bogaty był, ale nie bardzo.

wredna suka z tej anji, jak moze tak oszukiwac przedszkolaną miosc? ;<
zachichotała cicho zamawiając kolejną kawę, - a co pozatym że sie wyprowadziłes? słyszałam że miałeś nażeczoną? - uniosła brew patrząc na niego z zaciekawieniem,

Ździwił się, ze ona takie rzeczy wie. ale nie wie tego, ze tamta zerwała zaręczyny, bo daniel kilka razy przez sen powiedział nie jej imie, a kogo? xd wiesz kogo. - a tam. stara sprawda.- machnął ręką i dopił swój sok. - było, ale się skończyło. życie toczy się dalej.

ona wie wszystko wkoncu jej brat przeleciał pół europy i całą ameryke północną, hehe. załozyła noge na nogę wygldając przez szybę, - szkoda że straciliśmy kontakt, - wymruczała przeżucając na niego wzrok, - troche cie oszukałam, bo wcale nie mam męża ani dzieci, mój ukochany wyjechał do nowej zelandi zostawiając mnie bez słowa, - usmiechnęła sie lewo kącikowo, - było ale sie skonczyło, zycie toczy sie dalej! - powtórzyła po nim, xd

i danielowi wrócił dobry humor. - nie warto się przejmować. bywa. - zaśmiał się na nowo. - racja. kontakt nam się urwał, ale... - uciął na chwilę i spojrzał na nią uważniej. - myslisz, ze rpzypadkowo się tu spotaliśmy?

- ja sie wcale nie przejmuje, tylko szkoda mi troche spędzonego z nim czasu bo przecież mogłam go spędzic z kimś innym, prawda? - wymruczała usmiechając sie kącikowo, - nie mam pojęcia nie wierzę w magie, a ty jak myślisz? - oblizała spierzchnięte wargi, patrząc na niego uważnie.

Wzruszył delikatnie ramionami - mylślę, że to nie musi być przypadkowe. - powiedział szczerze jak myślał. bo daniel czasami tak miał. wierzył, że wszystko co się nam przydarza jest pisane. i ja uważam tak samo. xd

- hej, mam jeszcze twójego robota którego ukradłam ci w przedszkolu, - zachichotała, ej bo ona nigdy nie przyznała sie do tego ze to ona porwała pana jakiegoś tam, żeby miec pamiątkę, jakie to słodkie, co nie?

- to byłaś ty?! - zapytał najpierw groźnie na nią patrząc, a potem się zaśmiał. - a ja ci niczego nie ukradłem. nooo. poza paroma włosami z Twoich warkoczy xd - jak mu się fajnie z nią rozmawiało mimo, że nie widzieli się tyle czasu. w sume nie wiem ile, ale pewnie długo.

pewnie kilka lat, to dziwne że sie rozpoznali po tylu latach, - tak to byłam ja, ukradłam ci go i przez jakiś czas z nim spałam dopóki w ataku furii nie stracił nogi! - przygryzła dolną warge, - ale nie martw sie nadal jest dobrze traktowany, - zachichotała cicho, zakładając kosmyk wlosów za ucho.
- czemu rozstałeś sie z gabriellą? - oh ta anja, ;p

- masz go jeszcze? - to było dla niego dziwne. to ładnie kilka lat temu było. ojć. - z gabriella? - on już pewnie nawet nie pamiętam kto to był. - nie wiem. nie wyszło nam.

- mam, nawet wymysliłam mu nowe imię, - pokazała mu język dopijając do konca drugie juz latte,

Bał się zapytać jakie. xd wiec nie pytał. - gdzie teraz tu mieszkasz? - moze sie okaze ze nawet całkiem blisko. a kto ich tam wie.

wskazała palcem na biały apartamentowiec tóż obok starbucksa, - o tam, - usmiechnęła sie lewo kącikowo - a ty? - miała nadzieje że też, że wprowadził sie dokładnie wizawi jej drzwi, pomyslała że wtedy nawet czesto by zapominała kupic mleko czy cukier, - jesli znudzi nam sie aura starbucksa możemy przeniesc sie do mnie, mam fajny ekspres do kawy, - zmierzwiła jego idealne włosy,

aha. bo expres do kawy go najbardziej pociąga xd haha. - zaraz obok ciebie. - powiedział zadowolony, ze akurat ten dom wybrał. xd bo miał jeszcze jeden do wyboru.